Hoe zie je aan Stan wat hij leuk vindt?

🤔

 Deze vraag krijgen we erg vaak van mensen en ik denk ook heel logisch⁉️

Stan kan niet praten dus hij kan op die manier niet aangeven of hij iets leuk vindt of juist helemaal niet. Ik vergelijk Stan dan altijd met een baby of met een klein kind.

Een baby of een klein kind kan ook niet praten, maar meestal weet je wel of hij/zij iets leuk vindt of niet 🤗

Je merkt dit aan de lichaamstaal, aan zijn/haar geluiden of omdat een kindje gaat huilen 😭

Meestal snappen mensen het dan wel iets beter wat ik bedoel met dit vergelijk.

Maar bij Stan is het nog wat ingewikkelder🙃 Je moet Stan echt een beetje leren kennen, voordat je zijn lichaamstaal, zijn gezichtsuitdrukkingen en geluiden snapt.

Stan kan heel goed aangeven wat hij fijn vindt, hij is dan blij en gaat lachen. Dit zie je als hij bij de diertjes is of als hij muziek hoort bijvoorbeeld 😀

Ook als hij echt ziek is, merk je dat meteen, maar het komt wel vaak onverwachts. Stan wordt dan spierwit en moet vaak overgeven🤮

Soms lacht Stan en dan denkt iedereen dat hij blij is, maar aan de manier van lachen, horen wij dat hem iets dwars zit. Hij lacht dan dus niet van plezier en dat is lastig uitleggen 🤔

Lastiger is het als hij wel ergens last van heeft, maar wij dus niet weten waarvan

❓ Stan huilt namelijk nooit en heeft een ontzettend hoge pijngrens 😳

Na een operatie moppert hij bijvoorbeeld wel, maar huilen nee.

Zelfs toen hij zijn bovenarm en zijn bovenbeen gebroken had (gelukkig niet tegelijk) was het meer mopperen dan echt huilen. Terwijl het bot in beide gevallen helemaal door was🫣

Dus meestal weten we wat er speelt of komen we daar achter door hem goed te observeren, maar soms is het toch erg lastig 🤨

Daarom is het overdragen van de zorg voor ons ook zo lastig en vertrouwen we hem niet zomaar aan iedereen toe 🥹

Voor ons is het zo fijn dat onze zorgoppas Sydney hem ook zo goed kent en net zoals wij goed naar hem kijken ☺️