Liselot is 28 jaar en werkt in de gehandicaptenzorg, waar ze ouder wordende mensen met verstandelijke beperkingen begeleidt. Daarnaast is ze voor 3 gezinnen een hele belangrijke spil als Zorgoppas. Een van de gezinnen is familie Koekkoek (zie interview Gerritjan Koekkoek). Ik sprak Liselot over haar werk in de gehandicaptenzorg en haar inzet bij familie Koekkoek met name in coronatijd.
Hoe gaat het met je Liselot en heb jij veel hinder gehad van de coronamaatregelen op jouw werk?
Het gaat goed met mij, ik ben gewoon door blijven werken op de woongroep. Helaas konden onze bewoners niet naar hun dagbesteding. Dit zorgde aan de ene kant voor onrust bij de bewoners, meer werk voor de begeleiders, maar ook voor een betere samenwerking met de mensen van de dagbesteding. Zij kwamen nu op de groep om activiteiten te doen. Hierdoor zagen wij welke activiteiten er werden aangeboden en waar bewoners wel/niet goed op reageerde. Normaal was er een korte overdracht in de ochtend, maar nu ontstond er een mooie samenwerking.
Ook bij de drie gezinnen ben ik blijven oppassen. Natuurlijk maakte we goede afspraken indien iemand klachten had. Gelukkig was dit niet het geval en heb ik ervoor kunnen zorgen dat ouders konden blijven werken of gewoon dat beetje rust.
Waar liep je tegenaan bij het gezin Koekkoek tijdens de coronaperiode?
Wat het lastigste was dat, met name als het weer niet zo meewerkte, de mogelijkheden beperkt waren. Rai gaat heel graag naar Ballorig bijvoorbeeld, maar dat kon niet. We hebben wel veel binnen activiteiten gedaan en hierin zoveel mogelijk de structuur van school aangehouden. Dit was voor ouders ook wel even wennen, omdat ik in huis was met Rai. Gelukkig gaan we weer de lente in en kunnen we dan meer naar buiten. Rai houdt erg van fietsen, wandelen, met de bus mee gaan en boodschappen doen.
Je bent erg druk met je baan en het oppassen bij de drie gezinnen, hoe plan je dat allemaal?
Ik werk op een woongroep, zowel ochtend, als avond als weekenddiensten. Omdat ik onregelmatig werk, kan ik ook veel overdag betekenen hier, wat ook voor rust zorgt binnen het gezin. Met familie Koekkoek plan ik een week vooruit. Het komt natuurlijk ook wel eens voor dat ik moet werken en nee moet zeggen.
Waarom denk jij dat je zo belangrijk bent voor dit gezin?
Ik denk dat omdat het vertrouwen heel goed is en wij een goede klik hebben we alles kunnen bespreken. Zowel ik, als ouders, als de rest van het gezin willen het beste voor Rai. Als hij zich goed voelt, gaat het beter met het hele gezin. Wat ik fijn vindt, is dat ik veel van ouders en Rai leer, maar dat ik ook kan bijdragen in de zorg en omgang met Rai. Normaal zie ik jongvolwassenen die niet meer thuis wonen, nu zie ik het voortraject. Hoe gaat het thuis, hoe is het voor het hele gezin, hoe bereidt je Rai (en gezin) voor op het wonen ergens anders.
Ik vind het heel belangrijk om Rai in zijn eigen waarde te laten en ook vind ik het belangrijk dat Rai went aan meerdere verzorgers/begeleiders. Het vertrouwen hierin moet groeien. Als dit goed begeleid wordt, heeft Rai hier zoveel aan voor straks tijdens het wonen op een andere fijne woonplek.
