Niks moeten

Niks moeten  

Het blijft zo ontzettend raar. Als je opstaat en helemaal niks hoeft te doen. Gewoon een theetje maken en een bakje yoghurt voor jezelf en dan gewoon niks.   

Geen medicatie klaarmaken, niet Stan helemaal verzorgen en niet zijn voeding geven via zijn maagsonde.  

Boven liggen Bram, Juul en Kris nog heerlijk te slapen.  😴    

Natuurlijk stuur ik meteen een appje als ik wakker word naar  Sosijn  of ons mannetje goed geslapen heeft. Meestal krijg ik een super positief berichtje en een lachende foto van Stan terug. En heeft hij daar dus heerlijk geslapen  🛌  (en nee hij is niet eens wakker geweest vannacht  🧐 ).  

Ik ga me klaar maken om iets voor mezelf te doen, heerlijk sporten of lopen met een vriendin. Boven is het nog steeds stil.  

Dit blijft zo wennen, niks moeten, niet aan staan, niet letten op de tijd en slapen zonder camera. Even bijtanken!  🤗  

En wat doen we dan in die weekenden?  🤔  

Ik denk dingen die “normale gezinnen” doen. Naar de stad, op je gemak boodschappen doen, klusjes in huis of lekker bezig zijn in de tuin. Voor veel gezinnen heel normaal, maar voor ons uitzonderlijk.   

En als wij onze stoere Stan op zondag weer gaan halen, ben ik blij om hem te zien en heb ik hem ook zeker gemist. Maar door deze (niet aan staan) weekenden kunnen wij er weer even tegenaan en zorgen we weer graag voor Stan 🥰